ذخایری مهم تر از نفت و طلا
شاید تاکنون نیازی به آموزش فرزندپروری احساس نکرده ایم، اما هنگامی که فردی در فرزندپروری با شکست مواجه می شود، متحمل رنج و زحمت زیادی خواهد شد.فرزندپروری صرفاً حاوی یک سری تئوری نیست، بلکه مستلزم برنامه ریزی و یادگیری از طریق عمل است.
برخی معتقدند که فرایند ازدواج و فرزندپروری اموری ذاتی و طبیعی اند، اگر چنین است و این امور بطور طبیعی می گذرند، چرا کودکان در خانواده ها مختلف این قدر با هم متفاوتند؟ چرا بسیاری از کودکان آزار شده و یا درک نمی شوند؟ و . ...حقیقت این است که روابط خوب والد و کودک به طور طبیعی رخ نمی دهند، ما نیاز داریم که بیاموزیم چگونه به یکدیگر عشق بورزیم و چگونه از یکدیگر مراقبت کنیم.
آمادگی برای پرورش فرزند و درک پویایی های زندگی به ما جهت اجتناب از مشکلات، قبل از بوجود آمدنشان کمک می کند. کودکان، برکت زندگی و سرمایههای آینده جامعه به شمار میآیند. آنان برای رشد و بالندگی خود، نیازها و در مفهوم دقیقتر حقوقی دارند که باید به درستی به آن پرداخت. با توجه به نقش بیبدیل خانواده در بالندگی شخصیت کودک، پیش از همه، خانواده و سپس جامعه باید این حقوق را به خوبی بشناسند و خود را مکلف به پاسداشت آن بدانند. این حقوق در روایات اسلامی به زیبایی تبیین شده است. در این مجال، به جنبههای گوناگون تربیتی کودک از نگاه روایات و توصیههای دینی میپردازیم .
توصیه رهبری به مسئولان رسانههای گروهی
مقام معظم رهبری، کودک را ذخیره ارزشمند جامعه معرفی میکند و در مورد اهمیت وظیفه مسئولان رسانههای گروهی در تربیت کودک میفرماید: «رادیو، تلویزیون، رسانههای گروهی و غیره، بایستی بدانند و بفهمند که چه کاری با مغز، دل و احساس لطیف کودک انجام میگیرد. وقتی کودک برنامههای تلویزیونی را میبیند، اثر آن امروز و فردا مشخص نخواهد شد، بلکه اثرش در جذبها، دفعها، احساسات، خداجوییها، خداخواهیها یا خدانخواهیها نشان داده خواهد شد.” ایشان همچنین مسئولان را به بازتاب دادن سیره اولیای دین توجه میدهد.
سفارش سقراط به تربیت فرزند
پیش از آنکه سقراط را محاکمه کنند، از وی پرسیدند: بزرگترین آرزویی که در دل داری، چیست؟ وی پاسخ داد: بزرگترین آرزوی من این است که به بالاترین مکانی در آتن صعود کنم و با صدای بلند به مردم بگویم که: ای رفقا! چرا با این حرص و ولع، بهترین و عزیزترین سالهای عمر خود را به گردآوری ثروت و عبادت طلا میگذرانید، در حالی که آنگونه که شاید و باید، در تعلیم و تربیت فرزندانتان که مجبور هستید روزی ثروت خود را برای آنان باقی گذارید، همت نمیگمارید؟
یکی از راههای شخصیت دادن به کودکان، بازی کردن والدین با آنهاست. این کار اندکی از وقت والدین را میگیرد، ولی آثار بسیار نیکویی دارد. بازی با کودک میتواند به شکل محبت کردن و شعر خواندن برای او باشد
مقدس اردبیلی و تربیت مادر
مقدس اردبیلی، فقیه وارسته و محققی فرزانه و اسوه درایت و قداست بود. آن روز که مقدس اردبیلی از نجف به اردبیل سفر کرده بود، مردم از گوشه و کنار به دیدار او آمده بودند. وقتی مادر مقدس در مجلس حضور یافت، همگی به آن بانوی بزرگوار تبریک گفتند و از او پرسیدند که راز پیشرفت و مقامات عالی و معنوی فرزندش چه بود؟ مادر مقدس پس از حمد الهی در مورد تربیت او گفت: من هرگز لقمه شبههناک نخوردهام و قبل از شیر دادن او، وضو میگرفتم و ابدا به نامحرم نظر نمیانداختم و در تربیت کودک، بعد از باز گرفتنش از شیر میکوشیدم و نظافت و طهارت او را رعایت میکردم و با بچههای خوب او را مینشاندم.
والدین، همبازی کودکان
یکی از راههای شخصیت دادن به کودکان، بازی کردن والدین با آنهاست. این کار اندکی از وقت والدین را میگیرد، ولی آثار بسیار نیکویی دارد. بازی با کودک میتواند به شکل محبت کردن و شعر خواندن برای او باشد. نقل است که حضرت زهرا علیهاالسلام ، امام حسن علیهالسلام را در کودکی بالا و پایین میانداخت و با او بازی میکرد و با زبان شعر میفرمود: «حسن جان! مانند پدرت باش و حق را از بند اسارت به درآور.” همچنین سیره زندگانی پیامبر اسلام، از همبازی شدن ایشان با کودکان خبر میدهد. در تاریخ آمده است که روزی حسین علیهالسلام در کوچه سرگرم بازی بود که پیامبر اعظم صلیاللهعلیهوآله و یاران از آنجا میگذشتند. حضرت از ایشان جدا شد و در حالی که به سوی فرزندش گام برمیداشت، دستانش را گشود تا او را در آغوش بگیرد. کودک خندهکنان این سو و آن سو میگریخت و رسولاللّه نیز خندان از پی او میدوید. سرانجام ایشان، حسین علیهالسلام را گرفت و بوسید.
عدم پرورش افراطی فرزندان
این سبک فرزند پروری شامل ثبت نام کودک در تعداد زیادی از فعالیتهای فوق برنامه، آموزشی ، ورزشی و مؤسسات اجتماعی است. کودکان نیاز به زمان و فضایی برای خلاقیت، فکرکردن و کشف اشیاء توسط خود دارند. فرزندپروری افراطی ممکن است به اعتماد بنفس کودک آسیب برساند، احتمالاً باعث ایجاد و گسترش افسردگی و سوء مصرف مواد شود.
انتخاب نامهای نیک
پیامبر اسلام میفرماید: «نخستین هدیهای که هر یک از شما به فرزندش میبخشد، نام خوب است. پس بهترین نام را برای فرزند خود انتخاب کنید.” در دامنه گسترده نامهای نیکوی جهان، برخی نامها، یادآور انسانهای شایسته و مقرب درگاه الهیاند. نام پیامبران الهی و امامان علیهمالسلام از این جملهاند و بسیاری از مردم از سر محبت و ارادتی که به آن بزرگواران دارند، این نامها را برای فرزندان خویش برمیگزینند تا بذر محبت دوستان خدا را در دل فرزندانشان بکارند و راه درست زندگی را به آنان بنمایانند. وجود این نامهای زیبا، مایه برکت اهل خانواده است.
کودک و برنامههای تلویزیونی
کودکان خیلی بیشتر از بزرگترها تحت تأثیر فیلمها و برنامههای تلویزیونی قرار میگیرند. پیامی که از راه برنامه تلویزیونی به کودک ارائه میشود، در فکر و روح آنها به خوبی نقش میبندد. این نقش بسته به ویژگی برنامههای تلویزیونی، میتواند مثبت یا منفی باشد. از یک طرف، خشکترین مفاهیم در قالب برنامههای جذاب برای بچهها قابل فهم و پذیرش میشود و از سوی دیگر، برنامههایی که مانع آشنایی کودک با دنیای واقعیتها شود و مانند کارتونهای تخیلی، با قهرمانهای افسانهای و قدرتهای جادویی، او را در دنیای غیرواقعی غرق کند، برای کودک زیانبار است. خشونت، ماجراجویی و هیجانهای کاذب اگر صورت افراطی و پرحجمی در برنامههای تلویزیونی داشته باشد، در تکوین شخصیت کودک، اثر منفی میگذارد و در دوران پس از بلوغ، ناهنجاریهای روانی خطرناک در وی ایجاد میکند. بنابراین، بزرگترین محبت پدر و مادر در حق فرزندانشان این است که بر کودکان هنگام تماشای تلویزیون نظارت داشته باشند.
عدم انتقال استرسهای ناشی از محل کار به خانه و خانواده
وقتی که والدین در محیط کار با انواع استرس روبرو باشند ممکن است این استرس به زندگی خانوادگی آنها انتقال یابد و نهایتاً آنها بیشتر مستعد بحث و مجادله با فرزندان خود بوده و کمتر قادر به تحمل رفتارهای نامناسب از طرف آنها باشند. این مسئله ممکن است اثر سوئی بر روی عزت نفس کودک داشته باشد. ضروریست که نسبت به شناسایی عوامل استرس زا در مورد خود اقدام نموده و به نیازهای بهداشت روان خود توجه کنیم.
کودکی که از محبت پدر و مادر محروم مانده یا درست اشباع نشده است، در خود احساس حقارت، کمبود و محرومیت میکند و برای هر گونه انحرافی آمادگی دارد
میانهروی در محبت
کودکان امروز به دلیل توجه افراطی والدین و رفاه نسبی موجود، رفته رفته به انسانهایی نازپرورده و از خودراضی تبدیل میشوند. دامنه توجه برخی والدین به کودکان به اندازهای بالاست که گویی آنها کودکان خود هستند، در حالی که زیادهروی در محبت همانند محبت کم، برای کودک ضرر دارد و ریشه امید و نشاط و حیات را در وجود او میخشکاند. تعادل و توازن در مهرورزی، عامل بالندگی و رشد است. آنچه در دین سفارش شده، رعایت میانهروی است. نتیجه افراط در محبت، پرتوقع بار آمدن کودک، جوانه زدن ریشههای خودپسندی و سرکشی کردن کودکان در برابر حقیقت است. امام باقر علیهالسلام این نوع تربیت را بدترین نوع تربیت میشمارد و پدرانی را که اینگونه تربیت میکنند، نکوهش میکند و میفرماید: «بدترین پدران کسی است که در نیکی به فرزند خود زیادهروی میکند. تاریخ یعقوبی، ج2، ص320” آزاد گذاشتن فرزند به این معنا که هر کاری دلش میخواهد بتواند انجام دهد، این تصور را در ذهن کودک ایجاد میکند که جهان، تحت فرماندهی اوست. او که اطرافیان را به دیده تحقیر مینگرد، خود، به کودکی نامسئول، خودخواه و پرخاشگر تبدیل میشود. از این رو، به والدین سفارش میشود رفتار منطقی و معقولی با فرزند خود داشته باشند و از افراط و تفریط در محبت بپرهیزند.